Gegroet!
Het is weer de hoogste tijd voor een onderhoudend verhaal over ons doen en laten in het wonderschone Canadese Vancouver en omstreken. Te beginnen met het verhaal over de beren in de straat. De meesten van jullie zullen het bericht op de homepage van deze site wel gelezen hebben. Moederbeer liep met haar jong uitgebreid te genieten van de appelbomen en druivenstruiken in Franklin Street toen ze werden opgemerkt door een buurman van ons die 911 belde. Beide dieren zijn verdoofd, gevangen gezet en weer uitgezet in een stuk bos hier ver vandaan. Tja, je denkt er niet aan om ook de berenbel om te hangen als je ‘s ochtends naar de bus loopt, maar zo vlak voor de winterslaap zijn ze meestal wat brutaler om aan eten te komen. Verontrustend maar tegelijkertijd ook wel gaaf. Zo ongerept is het hier dus nog.
Maandag 13oktober (Thanksgiving) werd Saar 28 jaar. Zij wil iedereen die haar gebeld, gesmst, gehyved en geschreven heeft hartelijk bedanken. De koelkast hangt vol met alle goede wensen vanuit de Lage Landen. Super!
Dan hebben wij eindelijk de knoop doorgehakt en seizoens-skipassen voor Mount Seymour gekocht. Een financiële aderlating, maar wij kunnen nu vanaf het moment dat er sneeuw valt onbeperkt de berg op die hier op 25 minuten rijden vandaan ligt. Ski’s, skischoenen, skibroeken, handschoenen, mutsen en sneeuwbrillen hebben we later gekocht in Whistler bij de Turkey Sale. Daarover straks meer.
4 oktober zijn wij de grens naar Amerika overgestoken om daar eens een kijkje te nemen en te shoppen. Dit hadden we misschien iets beter moeten plannen, achteraf gezien. We hebben een kleine 2 uur aan de grens gestaan alvorens doorgelaten te worden! Wij moesten wel even uitstappen, formuliertje invullen, vingerafdrukken achterlaten, foto’s laten maken en humorloze vragen humorloos beantwoorden. En $6 dollar p/p neerleggen voor een tijdelijk Visum. Maar je moet er wat voor over hebben om te kunnen zeggen een dagje naar Washington te zijn geweest. Eerst zijn we bij het typisch Hollandsche dorpje Lynden geweest. Een feest van herkenning. Alsof je in de Leidsestraat in Amsterdam rondloopt. Typische trapgevels, Delfts blauw, windmolens en de geur van koeien in de stallen. We hebben bij een restaurantje met de naam ‘Dutch Mothers’ weer eens uitgebreid een broodje kroket weggewerkt. Lekker, voor de afwisseling. (Quote S.R. “bijna net zo lekker als die van Beckers”
)
Daarna zijn we doorgereden naar de Bellingham Mall. Hier hebben we ons keurig aan het budget gehouden en ’s avonds zijn we na het eten weer terug gereden naar huis. We gaan zeker binnenkort weer eens terug, want bijna alles is goedkoper in Amerika dan hier in Canada. Wellicht gaat de volgende rit door naar Seattle.
Sinds 6 oktober is Sarah bij haar nieuwe baan begonnen. Na 1 dag werkeloos geweest te zijn stond de nieuwe uitdaging alweer op haar te wachten. Bij Saputo is Sarah nu aan het werk op de Customer Service. Saputo is een groot zuivelbedrijf en ze is blij weer in de levensmiddelenindustrie aan het werk te zijn. Wellicht kan zij hier binnenkort ook het lab in. Ivo zit nog altijd op zijn plaats bij SAP. Hij heeft inmiddels promotie gemaakt tot teamleader van de afdeling Latin America.
Daarnaast is het wekelijkse hockey na de enkelblessure dan eindelijk begonnen. Dinsdags traint zij met een grote groep meiden van allerlei leeftijden. Het is leuk, inspannend en gezellig. Hierdoor heeft Ivo mooi de tijd om alle afleveringen van Jericho af te kijken.
Dan nu Whistler, onze volgende grote tocht. Twee weken geleden, Thanksgiving weekend, een leuk hotelletje geboekt (Marriott Residence Inn) en zaterdagochtend koers gezet naar de witte bergen. Een onwijs leuke rit om te maken (onderweg beren gezien) en het dorpje zelf was ver boven verwachting. Pittoresk en toch volledig en praktisch. Adembenemend mooi en enorm gezellig. Na het dorpje een beetje verkend te hebben, de gondel naar de top genomen waar al verse sneeuw was gevallen. Ik denk dat je beter naar de foto’s kunt kijken om te begrijpen hoe gaaf dit was. We hebben direct een nacht bijgeboekt want we hadden gelijk door dat we dit niet in 1 dagje allemaal gezien konden hebben. Zondag zijn we bij de hier zeer bekende ‘Turkey Sale’ wezen kijken. Een enorme verkoop van tweedehands, nieuwe en afgeprijsde artikelen. Van kleding tot ski’s, alles was aanwezig tegen zeer goede prijzen. Zoals reeds gezegd… het werd een duur weekendje, maar op 2 setjes skistokken na zijn we klaar om de berg op te gaan.
Afgelopen weekend zijn we thuis gebleven. Wat achterstallig chatwerk met het thuisfront, broodnodige boodschappen en uitslaapochtenden was precies wat we nodig hadden. Ivo heeft zaterdag met een collega en een hele bende van zijn vrienden 3 ½ uur gevoetbald. Hij loopt nu (maandagavond) nog krom van de spierpijn
, maar het was wel gezellig.
Gisteren heeft Sarah haar beloofde verjaardagsdineetje ingelast en we hebben heerlijk bij de Italiaan een flesje wijn soldaat gemaakt. We kunnen er weer tegenaan.
Tot slot, de bewerkte film laat nog even op zich wachten. De software om video’s te bewerken (Pinnacle) blijkt niet echt mee te willen werken. We beloven plechtig dat er filmpjes komen, maar wellicht moet Ivo daar eerst een nieuwe laptop voor aanschaffen.
Hopelijk was het verhaal niet al te lang. Liefs en groetjes,
Ivo en Saar.